Myrkar hliðar hinnar hröðu tísku

Það hefur mikið breyst síðustu tvo áratugi í fataiðnaðinum. Flíkur sem áður komu í verslanir tvisvar á ári koma nú vikulega. Hraðinn er oðrinn gígantískur og þykir það vera lífsgæði að geta keypt sér flíkur við hvert tækifæri. Á hverju ári eru um það bil 80 milljarðar eintaka af fatnaði framleidd um allan heim. Ef þessum flíkum væri skipt jafnt á milli allra íbúa jarðarinnar fengi hvert mannsbarn um ellefu flíkur á ári. En við vitum það vel að þessum fatnaði er ekki skipt jafnt á milli allra, það eru Vestrænu þjóðirnar sem eru helstu neytendurnir.

Vegna hnattvæðingunnar höfum við misst tengsl okkar við framleiðsluþátt fatnaðarins. Stórar tískukeðjur á borð við H&M, Zara, Forever 21 og Primark fluttu framleiðslu sína til svæða utan Vesturlanda þar sem vinnuafl er ódýrara og gátu þar með lækkað vöruverð, aukið veltu og ágóða af sölu hverrar flíkur. Þessi nýja stefna í viðskiptum hefur oft verið kölluð „fast fashion“  þar sem hún snýst aðallega um að selja meira magn á ódýrara verði og græða því mun meira. Við erum orðin vön að sjá ódýran verðmiða á flíkum í verslunum sem þessum og vegna þess höfum við misst kunnáttu okkar að vita hvað er í raun og veru raunhæft verð. Fólk hefur gleymt því hversu mikil vinna er á bakvið hverja flík (hugmyndavinna, sníðagerð, litun, samansaumur, straujun, flutningur og svo að sjálfsögðu auglýsing og sala).

Í BA ritgerð minni skrifaði ég um myrkar hliðar hinnar hröðu tísku, þetta málefni hefur verið mér mikilvægt síðustu árin og langaði mér að fjalla aðeins um það hér á síðunni minni. Mér finnst það vanti að upplýsa fólk betur um stöðu mála í tískuheiminum, við þurfum að verða meðvitaðari um allar þær afleiðingar sem þessi iðnaður hefur á jörðina okkar. Fataiðnaðurinn er einn af mest mengaðasta bransanum í heiminum. Fyrir utan mengunina er mikið um þrælkun, léleg vinnuskilirði og bág kjör starfsmanna. Verum vakandi og reynum að gera okkar best að velja rétt.

- - - - -